من، رد ِ پایت را از سر ِ راه نیاورده ام
که با پاشنه هر سیندلایی پایکوبی کنم
خنده ات را /به هر فلاش ِ فاحشه ای ننشستم
که شبیه مونالیزا به دل ِ دیواره ها نشسته باشی ....
من تو را / با تمام ِ بی کسی ام کشف کرده ام وقتی که چشم هایت
نگهبان ِرشوه نگیر و خواب آلود ِ ناشناخته هایت بود
تو را دزدیدم از تقدیر و پیش خدا انکار کردم داشتنت را تا
به بهانه ی عدالت / خنده هایت را به مساوات تقسیم نکند ....
تو را به رابین هود لو ندادم .... به آرش از ،تیر ِ چشم هایت نگفتم ....
فقط با خودم دوره کرده ام...چهل دزد ِ نگاهت را
که از من هزار بغداد / دل برده اند
برای همین است دلگیر که میشوی ، از ایفل تا افلاطون را بالا و پایین می
کنم
آتش میگیرم و به ابراهیم هم رحم نمی کنم
سیل می شوم و نوح را هم غرق می کنم
می میرم / و آبروی عیسی را می برم
برای همین است دل که می دهی / در خودم که هیچ در ناخدا هم
نمی گنجم
تمام بادبان ها را بر آب می دهم
تمام گنج ها را به نقشه ای که برایم کشیده می فروشم
گم می کنم ،خودم را در دست و پای نداشته ام
کودک می شوم با دلهره ای 8 ریشتری
لب هایم را بیشتراز / پیزا کج می کنم ... و بی اختیار تر از نوزادگیم می
خندم
.
.
.
حالا خودت انتخاب کن
سیندرلا باشی یا سینوهه
الیزابت خطاب شوی در حوالی شاهزاده
یا آناستازیا در قلعه های پر نگهبان
تولستوی در تو بماند یا همینگوی خسته از توصیفت شود ، آخرش
من در تمام داستان هایی که پایت را وسط بکشد / دست می برم
تا برای یک شب هم شده از آغوشت ...هزار اتفاق نانوشتنی را
قبل از ذهن نویسنده / در تو بیفتم
همان یک شب ِ واقعی به هزار و یک شب ِ قصه ات
می ارزد
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.
آمار
وب سایت: