بايد به فکر تنهايی خودم باشم

دست خودم را می‌گيرم و

از خانه بيرون می‌زنيم.

در پارک

به جز درخت

هيچ‌کس نيست.

رُوی تمام نيمکت‌های خالی می‌نشينيم

تا پارک،

از تنهایی رنج نبرد.

دلم گرفته

ياد تنهايی اتاق خودمان می‌افتم

و از خودم خواهش می‌کنم

به خانه باز گردد...!